Permacultuur voor de stad
Het gedachtegoed van de permacultuur is ontworpen in reactie op problemen die inherent zijn aan monoculturen. In landbouwgebieden die met één soort gewas zijn beplant, worden natuurlijke hulpbronnen snel uitgeput en hebben ziektes vrij spel, zodat kunstgrepen nodig zijn om de gewassen in leven te houden. Permaculturen zijn daarentegen zeer divers, waarbij de natuurlijke eigenschappen van ieder element worden ingezet om het ecosysteem te laten bloeien. Artificiële bemesting of bespuiting is daardoor niet nodig, omdat het systeem vanuit zichzelf bestand is tegen ziektes en veranderingen van de omgeving. Een permacultuur is zelfredzaam, waardoor na verloop van tijd weinig externe menselijke arbeid meer nodig is.
De Torteltuin brengt permacultuur naar de stedelijke omgeving. Ook de Torteltuin is niet homogeen, maar divers. Kruisbestuivingen vormen een essentieel onderdeel van de gemeenschap. We zetten de natuurlijke kracht van zowel de omgeving als van ieder individu in om tot een meerwaardevol geheel te komen. Door gebruik te maken van de overvloed die de de natuurlijke en sociale systemen om ons heen bieden, hebben we geen dure en ingewikkelde oplossingen nodig om op een duurzame wijze te kunnen bouwen en leven – natuurlijke eenvoud is het devies. Door als gevarieerde groep intensief samen te werken met elkaar en met de directe omgeving, maken we externe spelers (projectmanagers, woningcorporaties en de markt als geheel) overbodig, en kunnen we ons breed en solidair inzetten voor elkaar en voor de buurt. Dit alles leidt tot een duurzame, sociale en betaalbare wooncoöperatie die veerkrachtig kan reageren op nieuwe uitdagingen vanuit de omgeving. Een volhardend huishouden dus.